De klokken van Athene

Donderdag zat ons verblijf in Nafplio er al weer op en vertrokken we richting Athene, maar wel via een gigantische omweg. We werden eerst naar Hermioni gebracht, waar we de boot namen richting Hydra, een prachtig eilandje in de Argolische Golf in de Middelandse Zee. Dachten we in Nafplio al dat we de rijken der aarde en hun boten hadden gespot, hier bleek dat het allemaal nog groter en luxer kon. We hebben onze ogen uitgekeken, zonder overigens ook maar een moment jaloers te zijn op al die pracht en praal. Verder hebben we heerlijk geslenterd over het autovrije eilandje, waar het vervoer per (muil)ezel geschiedt, en ook dat leverde weer mooie plaatjes op. Toen we weer terugkwamen op het vasteland, waar onze chauffeur alweer met de bus op de pier stond te wachten, begonnen we aan de lange rit naar Athene. Op de weg was al te merken dat er een bijzonder weekend aan zat te komen: het is hier namelijk Pasen en het was erg druk op de weg met mensen die naar hun familie afreisden voor het vrije weekend. We hadden al gehoord en gelezen dat Pasen hier eigenlijk het belangrijkste kerkelijke feest is, een beetje te vergelijken met Kerst bij ons. Toen we halverwege de avond in ons hotel aankwamen, midden in Athene, was meteen al duidelijk dat er iets bijzonders aan de hand was. Door de hele stad was klokgelui te horen, niet in een bepaald ritme maar steeds een andere klok met een of twee slagen – het had wel iets dreigends. Zoals gezegd staat ons hotel midden in de stad en bleek omringd door kerken, dus we hadden wel enigszins onze zorgen over de nachtrust, maar gelukkig om half 11 ’s avonds hield het op. De volgende dag, Goede Vrijdag dus, begon het klokgelui alweer om acht uur ’s ochtends en dat ging de hele dag door. Het leek wel een dag van nationale rouw want ook de Griekse vlag hing op veel plaatsen half stok. Wij gingen toch maar gewoon aan ons toeristische rondje beginnen en maakten kennis met deze bijzondere stad, eerst te voet en later met de bus, die ons langs veel mooie plekjes voerde, maar van waaruit we ook een hele smerige stad zagen met veel leegstand- en alles volgespoten met graffiti. ’s Avonds gingen we naar het kerkje vlakbij het hotel om daar de processie mee te maken. We hadden tijdens onze tocht door de stad al meerdere kerken gezien waar het een bedrijvigheid van jewelste was. In de kerk waar wij naartoe gingen was een soort altaar opgesteld, helemaal versierd met bloemen, dat verbeeldde het graf van Jezus en er was een hele ceremonie omheen. Het ging gepaard met gezang van de priesters en met uitbundige besprenkelingen met wijwater – alles bedoeld als de symbolische graflegging van het lichaam van Jezus. Nu stonden wij er natuurlijk wel een beetje bij als vreemde eenden in deze kerkelijke bijt en dat werd opgemerkt door de koster, die opeens naar ons toekwam met een klein plantenspuitje met daarin een soort eau de cologne. Voordat we er erg in hadden werd het spul bij Wil, Connie en mij op onze handen gespoten – tjonge wat stonk dat! Connie had helemaal pech, die was naar buiten gegaan omdat het binnen erg benauwd werd met al die wierook enz. maar ook daar ontkwam ze niet aan de priester die met de wijwaterkan zulke zwiepers maakte dat het spul in haar ogen terecht kwam. Nadat alles en iedereen aldus gezegend was werd het altaar de straat opgedragen in een processie. Onze kerk was natuurlijk niet de enige die dit deed, dus ontstond er op straat een ware verkeersopstopping toen bleek dat twee processies tegelijkertijd op het kruispunt arriveerden. Het was al met al heel bijzonder om dit mee te maken, en het viel ons op dat door dit alles iedereen die we er naar vroegen ons precies wist de vertellen wat Goede Vrijdag betekent en waarom het eigenlijk een dag van rouw is. Zaterdag hebben we het grootste deel van de dag doorgebracht op de Acropolis – dat was absoluut fantastisch en zo indrukwekkend. We voelen ons wel bofkonten dat we dit allemaal mogen zien en beleven onder een strakblauwe lucht met een heerlijk temperatuurtje. Ook wel leuk voor de foto’s natuurlijk! ’s Avonds was er een diner voor ons geboekt in de Plaka, een heel gezellig uitgaansgebied aan de voet van de Acropolis. We wisten dat het ook nu weer een bijzondere avond zou worden waarin de opstanding van Jezus zou worden gevierd en dat werd tijdens het eten meteen al zichtbaar. We zaten heerlijk buiten te eten toen er werkelijk overal vandaan een stroom mensen op gang kwam die allemaal een brandende kaars bij zich hadden. Toen we het eten op hadden zijn we op goed geluk de mensen gevolgd en kwamen via een doolhof van trappen en steegjes terecht bij een klein kerkje met een prachtige binnenhof waar het een komen en gaan was van allerlei mensen. Sommigen heel devoot anderen juist heel uitbundig – er was voor onze gereformeerde ogen geen touw aan vast te knopen. We hadden geen idee of we nu zaten te wachten op de start van iets, of dat dit het nu was. Op een gegeven moment werd er een klok geluid en daarna begon er ergens een priester te zingen, maar de menigte veranderde er niet door – het bleef een komen en gaan, er leek geen eind aan te komen. Wij hadden ook kaarsen gekocht en die aangestoken, maar na drie kwartier hielden we het voorgezien en gingen we richting hotel. Overal waar we kwamen was het een drukte van belang en om precies 12 uur ’s nachts brak het feest pas echt goed los: alle klokken van Athene gingen luiden en overal werd vuurwerk afgestoken, het leek wel een jaarwisseling. Wel een mooie gedachte om de opstanding van onze Heiland als een nieuw begin te zien. Al met al een hele bijzondere ervaring! Vandaag zagen we op de pleinen en in de straatjes dat het traditionele feestmaal, dat hoort bij dit Griekse paasfeest, bestaat uit lam aan het spit. Overal staan de grills te draaien , een kleurrijk en geurrijk gebeuren waar we ons vast straks ook nog wel aan te goed zullen gaan doen.
Vanavond gaan we weer terug naar Nederland, het zit er weer op. Bedankt voor het meelezen en tot ziens!